امروز هم با بررسی یک عنوان دیگر و به دلایلی که پتانسیل خوب بازی را کمرنگ خواهند کرد میپردازیم. بازی Bomjman در سبک اکشن و با گرافیک 2.5 بعدی میباشد که در سال 2020 برای رایانه های شخصی تولید و منتشر شده است.
عناوین زیادی بر اساس فضا ها و دوره های خاصی از تاریخ و اتفاقات یک کشور در ژانر های مختلفی ساخته میشوند اما صرفا تمامی آن ها بازی های خوبی نبوده و بدتر از آناین است که پتانسیل های خوبی را که همراه با خود در این عناوین به وجود آورده اند را نیز با اشکالاتی که در بازی به چشم میخورند از بین خواهند برد. اشکالاتی که اگر کمی دقت بیشتری صرف آن ها میشد، شاید بازی از یک عنوان شکست خورده به یک عنوان واقعا موفق و جذاب تبدیل میکرد و میتوانست مخاطبان خود را تا مدت ها سرگرم خود کرده و آن ها را در دنیای خود غرق کند.
داستان و دنیای بازی از اتفاقاتی در دهه ی 90 میلادی و در پی تجزیه کشور های اتحاد جماهیر شوروی اتفاق افتاده روایت میشود. شما در نقش یک فرد بیکار، به قدری فشار و این نابسامانی ها شما را تحت تاثیر خود قرار میدهد که تصمیم به تغییر اوضاع گرفته و شهر های بدون دفاع شوروی را که پلیس در آن ها خلع سلاح شده و دیگر کاری نمیتواند انجام دهد از دست مزدوران و باج گیران نجات دهید. در ابتدای بازی با یک ایده تغریبا خوب در بازی و قسمت های داستانی مواجه میشویم اما متاسفانه با شروع بازی دیگر به هیچ عنوان به این ایده پرداخته نمیشود. شما به جای هرج و مرج در شهر ها تعدادی افراد چاقو و اسلحه به دست را خواهید دید که فقط در زمین بازی راه میروند و منتظر هستند تا شما آن ها را تا سرحد مرگ کتک بزنید و فقط همین. نه دلیل خاصی و نه انتهای داستان موفقی، این افراد تحت تاثیر اوضاع و شرایط این کار ها و دزدی ها را انجام میدهند و به جای حل کردن صورت مسئله شما به پاک کردن آن میپردازید. یعنی به جای اینکه بازی سعی در بهتر کردن اوضاع کلی شهر توسط ابرقهرمان جدید شهر را داشته باشد و شهر را از این هرج و مرج بیرون بیاورد، با کتک زدن تعدادی آدم ساده که به جان هم افتاده اند بدتر هرج و مرج ایجاد میکند.
بازی اصلا به داستان خود وفادار نیست و خب روایت داستان هم به جز یک ایده ی خوب تباه شده چیز بیشتری به شما نخواهد داد. گیم پلی بازی به شدت بی روح و مصنوعی است. کاراکتر ما حال لگد زدن هم ندارد و ضربات او اصلا به چشم نخواهد آمد، اما با این حال تمامی افرادی که با آن ها روبرو میشوید حسابی از شما کتک خواهند خورد. سیستم ها به ظاهر متنوع و سلاح های بازی متفاوت هستند اما در باطن هیچ فرقی با یکدیگر نخواهند داشت. تمام سلاح های سرد بازی از یک الگو برای ضربه زدن پیروی میکنند و فرقی ندارد که شما چوب، چاقو یا شیشه ی شکسته در دست دارید. شما با تمامی آن ها به یک شکل ضربه میزنید و قدرت آسیب هیچکدام نیز با دیگری متفاوت نیست. این مشکل در سلاح های گرم بازی هم دیده میشود و فرقی نمیکند شما کلت دارید یا مسلسل، قدرت آسیب آن ها یکی است و تنها فرق آن ها تعداد تیر های شلیک شده اتان است.
سیستم گرافیکی بازی نیز پر از اشکال است، طراحی بازیکنان و دشمنان به شدت پایین است و آن ها فقط راه میروند و اگر گاهی حوصله درگیری داشته باشند دستشان را یکی دو بار بالا پایین خواهند کرد. مکان های قابل بازی خوب طراحی شده اما به تنهایی نمیتواند مشکلات بی شمار بازی را پوشش دهد. مکانیزم های حرکتی نیز از ابتدایی ترین شکل های آن نیز پایین تر است و شما را تا حد زیادی اذیت خواهد کرد. مخصوصا پرش ها که در بسیاری از قسمت ها هیچ تاثیری ندارد.
این عنوان با توجه به مشکلات زیادی که با آن ها دست و پنجه نرم میکند و به دلیل نپرداختن به قسمت های خوب خودش نمیتواند یک عنوان ارزشمند و قابل بازی به حساب بیاید و صرف هزینه ی 10 دلاری برای آن اشتباه محض بوده و صد در صد شما را از خرید و صرف کردن وقت برای آن پشیمان خواهد کرد.