نقد و بررسی بازی Everhood 2

Everhood 2 دنباله موردانتظار نسخه اول خود می باشد که با همکاری دو توسعه دهنده Chris Nordgren, Jordi Roca ساخته شده و توسط شرکت ناشر Foreign Gnomes در 4 مارس 2025 برای پلتفرم های PC و Nintendo Switch منتشر شده است. این بازی یک تجربه ریتمیک یا موسیقی محور بسیار جذاب است که مخالف بازی Guitar Hero انجام می شود (یعنی به جای زدن نت‌ها از نت‌ها طفره می‌رویم) و یکی از رضایت‌بخش‌ترین حلقه‌های موسیقی، شخصیت‌ها و گیم‌پلی را ارائه داد که مرا وادار کرد تا بیش از 20 ساعت را به انجام بی وقفه بازی اختصاص دهم. در بهترین حالت، این یک بازی RPG الهام گرفته از Toby Fox به همان اندازه که جذاب و خنده‌دار است، گیج‌کننده و دلهره آور نیز می باشد و ماجراجویی به یاد ماندنی و ارزشمندی را ارائه می‌کند که پیشنهاد می‌کنیم آن را امتحان کنید.

پیش فرض داستان Everhood 2 لحنی بسیار خوب و پیچیده دارد. شما داستان را به‌عنوان یک قهرمان بی‌صدا آغاز می‌کنید که در دنیایی سورئال بیدار می‌شود و با موجودی مرموز به نام کلاغ برای انجام یک ماموریت هدایت می‌شود. او از شما می‌خواهد یک اژدها را از پا درآورید، اما مشکل اینجاست که هنوز برای مبارزه آماده نیستید، بنابراین The Raven به شما کمک می‌کند تا با افزایش قدرت و “کشف رنگ روح خود” در دنیای عجیب Everhood حرکت کنید.

داستان قسمت دوم یک شوخی واقعی با طرفداران قسمت اول است. این چیزی نیست جز بهانه‌ای برای اینکه بازیکن در موقعیت‌هایی قرار بگیرد که در آن قرار می‌گیرند، و توسعه‌دهندگان هیچ ابایی ندارند که این را همیشه در طول بازی به شما بگویند. هیچ معنای عمیق، بیانیه یا حتی یک داستان منسجم پیش پا افتاده در بازی وجود ندارد. طرح فقط بدون اینکه توضیحی در مورد اینکه چرا باید به این شکل اتفاق بیفتد اتفاق می افتد.

معمولا در یک بازی مستقل، این ساختار دیوانه و پر پیچ و خم می تواند خطر از بین بردن علاقه شما به داستان را به همراه داشته باشد، اما Everhood 2 با لحن نسبتاً آرام و سرعت تند خود از این کار جلوگیری می کند. اگرچه همیشه یک جو ظریف و شوم در پس‌زمینه وجود دارد، شخصیت‌ها روشی خنده‌دار برای تعامل با شما دارند که تضمین می‌کند همیشه چیز جالبی برای مقابله با شما وجود دارد. Everhood 2 نوعی بازی است که برای شما اتفاق می افتد، و وقتی تلاش برای درک آن را کنار بگذارید، متوجه می شوید سفر عجیب و غریب در دنیای احمقانه آن شبیه هیچ چیز دیگری نیست.

گیم‌پلی بازی کاملاً از الگوی استاندارد عناوین نقش آفرینی ژاپنی پیروی می‌کند که طی آن، از شهرها بازدید می‌کنید، در سیاه‌چال‌های مملو از آیتم و دشمن غوطه‌ور می‌شوید و درگیر نبردهای پرتنش می شوید.‌ این یک چیدمان جالب مبتنی بر موسیقی را دنبال می کند که در آن شما در یک محیط بزرگراه مانند مملو از نت می ایستید (شبیه چیزی که زمانی در بازی های Guitar Hero استفاده می شد) و از نت های رنگی که از سمت دشمن در بالای صفحه به سمت شما سرازیر می شوند، جاخالی می دهید. می‌توانید از روی این نت‌ها بپرید یا به طرف دیگر طفره بروید، اما صرفاً اجتناب از برخورد با آنها باعث پیروزی شما بر دشمنان نمی‌شود. عملکرد سریع شما درست قبل از برخورد با یک نت باعث می شود آن را جذب کنبد و در یک نوار انرژی ذخیره کنید که به شما امکان می دهد پس از دریافت انرژی کافی با یک ضد حمله پاسخ دهید.

زمانی که شما این موضوع را در نظر بگیرید که هر گونه آسیب در حین نگه داشتن انرژی، باعث می شود همه آن را از دست بدهید، به مرور زمان همه چیز کمی پیچیده تر می شود. علاوه بر این، هر بار فقط می‌توانید یک رنگ را ذخیره کنید، و اگر به اشتباه یک نت با رنگ متفاوت را جذب کنید، انرژی ذخیره شده را از دست خواهید داد و به یک رنگ کاهش می‌یابد. بسته به مقداری که دارید می‌توانید یک حمله کوچک، متوسط ​​یا بزرگ انجام دهید، که یک سیستم ریسک/پاداش هیجان‌انگیز برای پیمایش مبارزات ایجاد می‌کند.

اگرچه سیستم مبارزه مطمئناً جالب است، اما سیستم‌های پیشرفت کاراکتر کاملاً ابتدایی هستند و واقعاً چیز زیادی در راه مدیریت تجهیزات وجود ندارد که به شما انگیزه زیادی بدهد. علیرغم اینکه در ابتدا احساس می‌کنید که بازی دارای یک دنیای نسبتاً گسترده است، Everhood 2 به زودی نشان می‌دهد که این یک تجربه نسبتا خطی است که پاداش زیادی به کاوش نمی‌دهد.

در مورد برجسته ترین ویژگی بازی می توان گفت Everhood 2 برخی از اشتها آورترین جلوه های بصری را ارائه می دهد که تا به حال دیده ام. سرعت تغییر سبک ها از یک بازی آرکید رترو به یک بازی ترسناک اول شخص به مجموعه ای از مدل های سه بعدی احمقانه در یک محیط هندسی به طرز شگفت انگیزی جالب و غیرمنتظره بود. در واقع این بازی از همان سبک گرافیکی به کار رفته در بازی‌هایی مانند Undertale استفاده می‌کند و دارای گرافیک 8 بیتی است. با اینکه گاهی اوقات تجزیه یک محیط و درک آنچه در درون آن قابل تعامل است کمی دشوار است، اما این سردرگمی خفیف ظاهراً بخشی از زیبایی شناسی بی‌احترامی آن است. هرازگاهی، همه چیز به‌طور قطعی ترسناک‌تر می‌شود، و اینجاست که جلوه‌های مدرن‌تر و حتی برخی از عناصر فوتورئالیستی وارد بازی می‌شوند تا شما را از تعادل خارج کنند و شما را مجذوب خود نگه دارند.

در همین حال، موسیقی بازی با به کارگیری انواع ژانرهای مختلف در داخل و خارج از نبردها، کار بسیار خوبی را برای تطبیق طبیعت جیوه‌ای جهان انجام می‌دهد. آهنگ‌ها شامل عناصری از سبک هایی مانند کلاسیک، راک، چیپ‌تون، پاپ، درام و بیس، متال و موارد دیگر هستند که به شما اجازه می‌دهد در هنگام مواجهه با یک نوع دشمن جدید، آنچه را که ممکن است بعدا بشنوید حدس بزنید. به طور کلی، این یک موسیقی متن بسیار جذاب و متنوع که با تلفیق گیم پلی به خوبی همراه شده است.

در مجموع، من به طرز دیوانه‌کننده‌ای اوقات خوشی را با Everhood 2 گذراندم. از آنجایی که برخی مبارزات آن، خسته‌کننده می شوند، اما وجود پایان های متعدد و موسیقی متن فوق العاده، آن را به یکی از تاثیرگذارترین و البته فراموش نشدنی ترین عناوین مستقل تبدیل کرد که از آن لذت برده‌ام. این بازی به عنوان یک جایگزین مناسب برای کسانی عمل می کند که به دنبال یک RPG عجیب و غریب هستند که از المان های معمول این ژانر فاصله می گیرد. ترکیب متمایز داستان‌سرایی کمدی، زیبایی‌شناسی منحصربه‌فرد و گیم‌پلی مبارزه‌ای مبتنی بر ریتم، همگی باعث می‌شوند تا توصیه این بازی به همه مخاطبین بسیار آسان شود، حتی اگر در جاهایی کمی سطحی به نظر برسد. من به شما پیشنهاد می کنیم که Everhood 2 را به کتابخانه نینتندو سوئیچ خود اضافه کنید، زیرا مطمئناً ارزش آن را دارد، اگرچه بهتر است با حالت پر حوصله به تجربه بازی بپردازید.