بازی Silver Chains تمام اصول اولیه یک بازی ترسناک و مدرن استاندارد در اینجا ارائه شده است تصادف ماشین در خارج از یک عمارت ترسناک، سرعت حرکت آهسته و ترسناک، صفحات دفتر خاطرات پراکنده در اطراف آن مکان برای ارائه نوعی از روایت که توضیح می دهد که چرا یک نیروی شیطانی شما را تعقیب می کند. به نظر نمی رسد بازی Silver Chains آنچه بیشتر از بازی هایی مانند Amnesia به شدت قرض می گیرد مفهوم پنهان کردن از موجودی به ظاهر همه جا در رومانی است که در عمارت شما گیر کرده اید مگر اینکه هرگز به طور کامل به این ایده متعهد نشود.
چیزی که Amnesia را بسیار ترسناک می کند این است که هیولا همیشه در اطراف بازیکن است، شما هرگز از این که احتمالاً کجا می باشد آگاه نیستید. این جدا از بازیکن وجود دارد. در بازی شما وجود ندارد، شما در دنیای آن وجود دارید. Silver Chains می خواهد این احساس را به خود جلب کند، اما هیولایی که شما را تعقیب می کنند فقط در بخش های اسکریپت شده ظاهر می شود که معمولاً وقتی بازیکن در حال خیره شدن مستقیم به یکی از چندین کمد در دسترس است تا او را پنهان کند در بخش های نوشته شده ظاهر می شود.
وقتی صحبت از گیم پلی بازی Silver Chains می شود ، همه چیز بدتر می شود. در بازی شما فقط آنتاگونیست را می بینید و التماس می کنید که مکانی برای پنهان کردن پیدا کنید. این زمانی است که احساس ترس می کنید انگار چیزی شما را در دنیای واقعی تعقیب می کند. آنها باید شما را در لحظه هایی که انتظار ندارید با یک چیز ترسناک روبرو کنند و بترسانند اما متاسفانه در این بازی اینطور نیست. دوم اینکه آنها باید تعداد دفعاتی را که می خواهند به شما ترس دهند احساس کنند. متاسفانه بازی Silver Chains در هر دوی آنها شکست می خورند. بازی Silver Chains تلاش می کند یک ماجراجویی ترسناک باشد، اما بیشتر اوقات آن را فراموش نمی کند و فقط به یک بازی ماجراجویی تبدیل می شود. لحظات ترسناک در بازی کمتر از آنچه باید باشد هستند و متأسفانه دوام چندانی ندارند. یکی از اشتباهات بزرگ توسعه دهنده Cracked Head Games جلوگیری از گیر شدن بازیکن در یک چالش است. یک آنتاگونیست در بازی وجود دارد که بعضی اوقات در بعضی از اتاق ها ظاهر می شود و شما را تعقیب می کند که منجر به مرگ شما می شود ، مگر اینکه یک گنجه خالی پیدا کنید و در آن پنهان شوید. خوب ، ممکن است چالش برانگیز به نظر برسد اما در واقع، اینطور نیست. هر وقت او در راه شما ظاهر شد ، فقط چند قدم از شما یک گنجه وجود دارد. این واقعاً برای یک بازی ترسناک خیلی ضعیف بنظر می رسد و حتی مسئله بدتری را ایجاد می کند هر کجا که گنجه را می بینید می توانید مطمئن باشید که مراقبت پرشهای فوق الذکر زودتر از موعد ظاهر خواهد شد. اگر یک بازی ترسناک قابل پیش بینی باشد این دیگر یک بازی ترسناک نمی تواند باشد.
سطح پازل ها در Silver Chains خوب است. شما می توانید جواب معماها را در جایی دیگر در خانه مشاهده کنید ، بنابراین حل معماها بیشتر از آنکه فکر کنید و ساختن روش جدیدی به تنهایی انجام دهید کاملا از پیش تعیین شده است. به هر حال آنها سرگرم کننده هستند و می تواند برای ساعت ها بازیکنان را مشغول کنند.
دشمن بازی Silver Chains هرگز تهدیدی برای بازیکن ایجاد نمی کند و فقط به دلیل داشتن طراحی زشت و ترسناک خود به هر نوع حضور محسوس ترسناک بنظر می رسد. بنابراین تهدید تعقیب یک هیولا در بازی Silver Chains را حذف کنید و تنها چیزی که از آن مانده است یک سری ترس و وحشت است که از طریق یک صدای بلند که توسط تصویری ترسناک ظاهر می شود به تأثیر آنها می رسند. این چیزی است که شما انتظار دارید در هر فیلم ترسناک کم بودجه ای را ببینید که خود را خیلی بلند پروازانه می گیرد.
بازی Silver Chains یک عنوان ترسناک است که می خواهد جدی گرفته شود اما نمی خواهد به هیچ ویژگی مهمی متعهد شود و فکر می کند که مخاطبان هنوز هم با تم هایی که در ده ها بازی دیگر دیده ایم وحشت دارند. بازی Silver Chains کمی کسل کننده و ناپسند است که باعث می شود بازی کوتاه مدت بنظر برسد. با توجه به اینکه به سختی بلافاصله پس از رویارویی نهایی با تلاش های اندک برای پیچیدن داستان به هر روشی قانع کننده به پایان می رسد.
درمورد پازل ها در بازی Silver Chains باید اعتراف کنم ترجمه در این بازی چقدر ضعیف است. این فراتر از خطای دستوری یا املایی گاه به گاه در یادداشت ها است که چندین مورد از آنها وجود دارد اما مرا تا حدی فریب داد که من در یک معمای خیلی اساسی خیلی طولانی تر از آنچه که باید باشم گیر افتادم. برای مثال دستورالعمل چرخاندن لامپ در یک سری جهات به معنای خود لامپ نیست بلکه دسته وصل شده است. که ممکن است بازیکن به لطف ناامیدی و تلاش برای هر راه حل ممکن است این موضوع را کشف کند.