نقد و بررسی Street Power Soccer

بازی Street Power Soccer (یا در برخی کشورها Street Power Football) نام عنوانی ورزشی‌است که توسط Gamajun و SFL Interactive توسعه یافته و از طریق ناشران Nacon و Maximum Games بر روی Nintendo Switch، Xbox One و PS4 منتشر شده است. با نقد و بررسی این عنوان، همراه ما باشید.

این بازی سعی داشته است تا در ژآنر بازی‌های Stylized ورزشی که مکانیک‌های اغراق شده فیزیک دارند، مانند NBA Jam و Fifa Street، بازار خود را پیدا کند، امّا تصمیماتی که در رابطه با طراحی بازی گرفته شده، در نهایت تأثیر زیادی در راستای محقق ساختن اهداف توسعه‌دهنده نگذاشته است.

توسعه‌دهنده با قرار دادن شخصیت‌های مطرح فوتبال خیابانی در بخش‌های مختلف بازی، بازاری در میان افرادی که ترندها و افراد مطرح در این زمینه را دنبال می‌کنند، به بازار مشتریان این بازی الحاق کند. بخشی که در حالت Become King توضیحات مربوط به هر Game Mode داده می‌شود، به وسیله تصاویری از پیش ضبط شده از Sean Garnier و با صحبت‌های او به مخاطب ارائه می‌شود.

بازی این قابلیت را به شما می‌دهد که شخصیت‌های خود را ساخته و آن‌ها را با استفاده از لباس‌های مختلف و ترندهای فشن فعال در ورزش‌های خیابانی، به هر شکلی که دوست دارید در بیاورید و با آن‌ها در حالت‌های مختلف بازی کسب افتخار(!) کنید.

بازی دارای شش حالت منحصر به فرد است: Dance-like Freestyle که در آن به پیاده کردن حرکات نمایشی و حقّه‌های فوتبالی می‌پردازید، 3v3 Street Power matches که مانند فیفا استریت سه در مقابل سه در برابر حریف به رقابت می‌پردازید، Trick Shot که در آن با استفاده از شِمای کنترلی شبیه بازی‌های گُلف، مسیر حرکت توپ را مشخص می‌کنید و سپس به آن ضربه می‌زنید تا موفق شوید اهدافی را که برای شما مشخص شده مورد اصابت قرار دهید، Panna Cage که در آن در مقابل یک حریف در قفسی شبیه به قفس‌های هشت‌ضلعی مسابقات رزمی تلفیقی، با استفاده از Quick Time Event باید به حریف خود لایی زده و سپس توپ را به دروازه کوچکی که پشت او قرار دارد برسانید و گل بزنید، Elimination که حالت حذفی است و بخش Become King که بخش داستانی بازی‌است.

برای بخشی که عنوان Story Mode را یدک می‌کشد، Become King محتوای زیادی برای ارائه به شما ندارد و چیزی جز تعدادی مرحله آموزشی، ترکیب ویدئوهای سخنرانی Sean Garnier جلوی پرده سبز که با تصویری مات شده از بازی ترکیب شده‌است و تعدادی چالش بیشتر برای درگیر کردن شما با مینی‌گیم‌های خسته‌کننده بازی نیست.

با اینکه تنوع Game Mode ها زیاد است، تورنامنت درست و حسابی در بخش تک‌نفره وجود ندارد و تقریباً همه Game Mode ها شما را وارد یک مینی‌گیم می‌کند که حتی لذتبخش نیست.

هوش مصنوعی رقیبان شما نیز چنگی به دل نمی‌زند و می‌توان بدون عذاب وجدان گفت که Power Street Soccer ، از عناوین موفق این ژانر که خیلی قبل از این بازی عرضه شده‌اند، چند قدمی عقب است.

فیزیک بازی نیز مشکلات منحصر به خود را دارد. هنگامی که پاس زمینی می‌دهید، همه چیز خوب پیش‌ می‌رود اما کافی‌است با پاس هوایی به یکی از یاران خود پاس دهید تا توپ مانند یک گوی آهنی که از دور به سمت آهن‌ربایی قوی کشیده می‌شود، با طی کردن یک مسیر مصنوعی به پای یارتان بچسبد. هوش مصنوعی بازی نیز در مقابل توپ‌های هوایی کاملاً گیج می‌شود و بازیکنان حریف رفتارهای عجیبی از خود بروز می‌دهند، این مشکلات به شدت بر تجربه بازیکن تأثیر بدی می‌گذارند.

اگر همه این‌ها کافی نیست، باید اضافه کنم که کنترل‌های بازی هم به خرد شدن اعصاب شما خواهند پرداخت. UX بازی در بیشتر Game Mode ها مشکل دارد، مثلاً در بخش Trick Shot شما باید یکی دو ساعت زمان صرف کنید که متوجه شوید در چه زاویه‌ای از دوربین، فِلِشی که مسیر توپ را مشخص می‌کند چگونه کار می‌کند و باید آن را در چه موقعیتی تنظیم کنید تا بتوانید اهداف را مورد اصابت قرار دهید.

گرافیک بازی در ژانر خودش قابل قبول است، اما جز تصویربرداری با پرده سبز، به نظر نمی‌آید که تلاش زیادی در راستای چشم‌نواز کردن بازی شده باشد. محیط اطراف بازی‌کنان در زمین‌های مختلف از انسجام برخوردار نیستند و کیفیت طراحی و ترکیب‌بندی اجزاء در بین آن‌ها با هم تفاوت دارد.

موسیقی بازی با اینکه به ادعای خود توسعه‌دهنده یکی از بخش‌های هیجان انگیز و مرتبط با فرهنگ ورزش خیابانی در این بازی‌است، در برخی Game Mode ها اصلاً وجود ندارد. صداگذاری و افکت‌های صوتی نیز خیلی زود تکراری شده و قابلیت این را دارد که در مدت یک ساعت بازی کردن، یک سردرد تمام و کمال را برای مخاطب بوجود بیاورد.

این عنوان با تمامی مشکلاتی که دارد، قیمت کاملی که برای این سبک از بازی‌ها مرسوم است را از شما دریافت می‌کند. حتی در حراج، خرید این عنوان را به شما توصیه نمی‌کنیم.