ممکن است شما هم مانند من از دسته کسانی باشید که بازی های کارتی را دوست ندارند.اما بعضی از بازی ها جدا از سلیقه من و شما ممکن است به حدی خوب باشند که ارزش تجربه را داشته باشند،و البته ممکن است به حدی بد باشند که حتی دوست داران آن سبک را از تجربه آن پشیمان کنند.در ادامه همراه وبسایت GAME INJA باشید تا به این سوال پاسخ دهیم که آیا بازی The Amazing American Circus ارزش حداقل یک بار تجربه را دارد یا خیر.
داستان بازی به شدت سطحی نگری کرده است به شکلی که ممکن است در اوایل بازی با خود بگویید چقدر این بازی کلیشه ای و ساده است!محوریت کلی داستان درباره فردیست که پدرش صاحبی سیرکی بزرگ و عجیب است و رویا های بزرگی برای آن سیرک در سر دارد،اما سرانجام زمانش به پایان میرسد و به رحمت خدا میرود!پسر او نیز اوایل تمایلی به ادامه این کار نشان نمیدهد اما با دخالت های برادر همیشه مست پدرش،جک،ناگهان از این رو به آن رو میشود!درحالی که در زندگی واقعی ممکن حتی سال ها ططول بکشد تا فردی که در شوک از دست دادن اعضای خانواده اش است به شغل آن فرد رو بیاورد.اما این یک بازی است و میتوان از این دید آن را نادیده گرفت.قسمت دیگری که کمی اذیت کننده است دیالوگ های تقریبا خطی وار بازی است.به شکلی که از قسمتی از داستان به بعد تمام کار شما راضی کردن تماشگران ویژه با نمایش های متفاوت است.با تمام این مشکلات داستان بازی در سطح حداقل قابل قبولی قرار دارد.
گرافیک بازی چیزی است که برای من اهمیت بسیار فراوانید دارد،اما نه به این معنا که حتما باید واقع گرایانه باشد.گرافیک بازی متناسب با فضای آن است اما باگ های نیز در آن وجود دارد.سازندگان میتوانستند با کمی بیشتر کار کردن روی آن سطح گرافیک بازی را از حد قابل قبول به خوب برسانند. البته رنگ بعدی محیط و کاراکتر های بازی زیباست و این نکته خوبی در بازی است.گرافیک بازی حداقل برای یک بازی دو بعدی از سطح انتظار کمی پایین تر است.
صدا و موسیقی بازی حداقل انتظارات را برآورده کرده اند اما فقط در همین حد!از لحظه ای که اخرین ترک موسیقی متن بازی برای شما پخش میشود به سرعت تکرار آن ها شما را خسته میکند.به شکلی که حتی ممکن است مانند من صدای بازی را ببندید!البته موسیقی متن بازی برای هر مرحله آن کاملا درست و خوب است اما کمبود تنوع مراحل این نقطه قوت را هم تحت تاثیر قرار داده است.در مراحل بازی موسیقی مربوط به آن قسمت باعث میشود بازیکن هیجان زده شود و ذهنش به شدت در آن مرحله فرو برود!صداگذاری کاراکتر های بازی در حد خوبی است و صدای هر کاراکتر با حالت رفتاری و شخصیت او همانگ و درست است.از صداگذاری کاراکتر اصلی داستان تا عمو جک شوخ اش همه به خوبی انجام داده شده اند و احساس حرف زدن با آن شخص را انتقال میدهد.مشکلاتی در صدای بازی وجود دارد اما محدود به موسیقی میشود و همین صدای بازی را در سطح متوسط قرار داده است.
و اما گیم پلی بازی که این نیز برایم اهیمت فراوانی دارد.بازی با یک آموزش ساده شروع میشود و تمام مکانیزم های گیم پلی را مو به مو توضیح میدهد.برای کسانی که بار اولشان است که یک بازی کارتی را تجربه میکنند،بخش آموزشی آن لازم و البته کافی است.مانند هر بازی کارتی دیگری،بازی به شما زمان و امتیازی برای برای حمله و دفاع از خود میدهد.حمله های شما با اجرا کردن حرکات نمایشی انحصاری هر کاراکتر انجام میگیرد و باید باعث شود تماشاگر شروع به تشویق کردن شما کند.دفاع شما نیز به صورتی است که باید با قرار دادن مانعی جلوی کاراکتر هایتان که در هر مرحله 3 نفر هستند،از نارضایتی های تماشاگران و پرتاب میوه و وسایل به آن ها محافظت کنید.در زیر هر کاراکتر و هر تماشاگر نواری مشاهده میکنید.در کاراکتر های شما آن نوار میزان تحمل کاراکتر نسبت به نقد های تماشاگران و پرتاب میوه هارا نشان میدهد که شما آن را همان نوار جانتان در نظر بگیرید.در تماشاگر نیز تقریبا شبیه به کاراکترهایتان است با این تفاوت که این نوار برعکس نوار خودتان،باید خالی شود تا شما به پیروزی برسید.اما بازی در اینجا گیم پلی را رها نکرده است و مکانیزم های دیگری را نیز رو میکند!مانند اجرای فاینال که قدرتش نسبت به اجرا های عادی بیشتر است اما باید معایب و مزایا آن نیز دقت کنید.سیستم گیم پلی بازی پخته و واقعا عالی است و شما میتوانید با ارتقا دادن قدرت هایتان از پس چالش ها بر بیایید.نسبت به تمام قسمت های بازی،گیم پلی آن در سطح دیگری قرار دارد و عالی کار شده است.
نظر هر کسی که یک بازی را تجربه میکند متفاوت است حتی ممکن است شما هم با نظرات من در مورد این بازی مخالف باشید.اما به شما قول میدهم که با تمام کاستی های بازی،باز هم این عنوان یک عنوان سرگرم کننده است و میتوانید 20 الی 30 ساعت شما را سرگرم کند.